کتاب شرکت - جلسه 025 - 1395/08/05

رنگ زمینه
اندازه قلمA A A

کتاب شرکت - جلسه 025 - 1395/08/05

بحث اخلاقي

سه نشانه‌ نزديک شدن قيامت

بحث اخلاقي:
رسول خدا صلّي الله عليه وآله وسلّم در روايتي مي فرمايد: ثلاثة إذا رأيتهنّ‌ فعند ذلك تقوم السّاعة: خراب العامر و عمارة الخراب و أن يكون المعروف منكرا و المنكر معروفا و أن يتمرّس الرّجل بالأمانة تمرّس البعير بالشّجرة.[1]
سه چيز است که اگر انجام شود علامت آن است که قيامت نزديک مي باشد:
يکي اينکه آبادي ها ويران و ويراني ها آباد مي شود. يعني مراکز صلاح و خوب که مرکز ارزش هاي الهي است ويران مي شود و مراکز فساد که مراکز ضد ارزش است آباد مي گردد.
دوم اينکه منکرات تبديل به معروف و معروف تبديل به منکر مي شود يعني به قدري افراد در مسير زشتي ها گام بر مي دارند که خوب در نظر آنها بد و بد در نظر آنها خوب مي شود. در روايتي رسول خدا صلّي الله عليه وآله وسلّم به مردم هشدار داد که زماني مي رسد که مردم امر به معروف و نهي از منکر نمي کنند. مردم تعجب کردند و پرسيدند: يا رسول الله! آيا چنين روزي مي رسد؟ حضرت فرمود: حتي بدتر از آن، روزي مي رسد که مردم امر به منکر و نهي از معروف مي کنند. مردم تعجب کردند و پرسيدند: يا رسول الله! آيا چنين روزي مي رسد؟ حضرت فرمود: آن روزي است که معروف در نظر مردم منکر و منکر در نظر مردم معروف مي شود. يعني اشخاص به حدي مرتکب خلاف مي شوند که به تدريج با آن مأنوس مي شوند و خلاف در نظر آنها خوب جلوه مي کند. مثلا امروزه بي بند و باري در قالب آزادي ارزش يافته است و يا افرادي هستند که نسبت به مسائل اسلامي بي اعتنا هستند و نام آن را تمدن مي گذارند. در مقابل کساني هستند که به برنامه هاي الهي پايبند هستند که ديگران نام آن را عقب افتادگي مي گذارند. حتي عده اي در فضاهاي مجازي سعي مي کنند که ابهّت منکرات شکسته شود تا در نظر مردم عادي جلوه دهد.
سوم اينکه امانت ها مثل بيت المال بازيچ? افراد مي شود همان گونه که شتر در مقابل سبزي بيابان يا خار بيابان بازي مي کند و به آن بي اعتنا است (گاه آن را پايمال مي کند و گاه مي خورد).
نزديک شدن قيامت کنايه از اين است که مهلت ها برداشته مي شود. يک قيامت در دنيا پديد مي آيد و يک قيامت در آخرت. قيامت در دنيا يعني بلاهايي شبيه بلاهاي آخر عمر دنيا، دامان مردم را مي گيرد و مشکلات عظيمي در جوامع بشري ايجاد مي شود. آتش جنگ ها برافروخته مي شود و اختلافات در ميان افراد زياد مي شود.

شايعه پراکني؛ موجب زوال اعتماد در جامعه

نکت? ديگر اين است که خداوند در سور? نور مي فرمايد: ?إِنَّ الَّذينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشيعَ‌ الْفاحِشَةُ فِي الَّذينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ?[2]
اين آيه به دنبال جريان إفک نازل شده است و آن اينکه بعضي از منافقين، يکي از همسران پيغمبر را متهم کردند که از جاد? عفّت منحرف شده و با فلان شخص ارتباط برقرار کرده و اين شايعه را در تمام مدينه پخش کردند. منافقان نيز فرصت را مغتنم شمردند و گفتند: آيا کسي که همسرش چنين باشد مي تواند پيغمبر باشد؟ در اينجا بيش از ده آيه نازل شد و اين افراد را محکوم کرد و آي? فوق يکي از آن آيات است.
(فاحشه) در لغت عرب غير از آن معنايي دارد که در فارسي رايج است و به معناي کار و عمل زشت است هر عملي که باشد. بنا بر اين بر اساس مفاد آيه، کساني که دوست دارند کارهاي زشت اشاعه يابد و شايعه سازي کنند آنها در دنيا و آخرت عذاب اليمي خواهند داشت.
امروزه يکي از بلاهاي اجتماعي ما شايعه سازي و شايعه پراکني است. اين کار يکي از توطئه هاي شيطان است که وقتي مي خواهد جامعه اي را آلوده کند مسئل? شايعه سازي و شايعه پراکني را در آن رواج مي دهد. اين کار دو عيب بزرگ دارد: يکي اينکه آبروي افراد را در جامعه مي برند. ديگر اينکه در جامعه اختلاف ايجاد مي کنند آن هم در زماني که جامعه در مقابل دشمنان احتياج به اتحاد دارد.
اين در حالي است که تا گناه افراد در محکم? اسلامي ثابت نشود نبايد آن را نقل کرد. حتي اگر گناهي در محکمه ثابت شود آن را نيز نبايد پخش کرد. بزرگترين سرماي? يک جامعه اعتماد است که اين سرمايه با پديد آمدن شايعه ها آسيب مي بيند.

سوال دارم